Tweede werkweek

Zondag 30 december t/m zaterdag 5 januari;
Skiles geven
Zondag begon meteen al goed, want ik kreeg een klasje voorgeschoteld waarin niet de allerkleinsten zaten. Het was een enthousiaste verzameling van 4- tot 6-jarigen die zowel
's ochtends als in de middag kwamen lessen. Op 1 jochie na waren het allemaal Duitse kinderen en ze deden prima mee. Omdat het een redelijk grote groep betrof van 10 kids, kreeg ik die dag hulp van een Nederlandse collega die voor een weekje over was gekomen. De volgende dag moesten we de groep splitsen en kreeg ik er nog een nieuweling bij. Met die 6 ben ik vervolgens de hele week in de weer geweest. De eerste 2 dagen waren best aanpoten, maar het resultaat mocht er zijn. Aan het einde van de week konden ze keurig naar beneden skiën en zelf met de lift. Ze waren vooral gefocust op 'hügelfahren', oftewel over de 3 heuveltjes aan de zijkant van de piste gaan en dan zo snel mogelijk natuurlijk. Ik was nog niet de lift uit of kreeg steevast de vraag of ze nogmaals mochten. Elkaar inhalen en daar dan ruzie over maken, leek ook eerder regel dan uitzondering. Hoe vaak ik ook zei dat het niet mocht, het leek of ze op die momenten spontaan sneeuw in hun oren hadden. Een bekvechterij van bijna 5 minuten midden op de berg tussen 2 madammekes was het toppunt.

Oudejaarsavond
Op 31 december stond ik overdag nauwelijks stil. Toen ik na werk thuiskwam, moest ik meteen onder de douche springen en me snel omkleden om de laatste bus van die avond richting Hirschegg te kunnen nemen. Daar hadden we voor een man of 20 een tafel gereserveerd in een restaurant met typisch Oostenrijkse inrichting. Het eten was okay en de gezelligheid goed. Maar het beste kwam daarna. Om 23.00 uur namen we de laatste georganiseerde shuttle naar de Auenhütte waar een party werd gehouden. Deze tent ligt serieus in the middle of nowhere, dus we hadden geen idee wat de avond zou brengen. De oprit was mooi verlicht in allerlei kleuren en bij het opstapje naar de ingang hoorden we de muziek al uit de boxen knallen. Laat ons erin, we willen feesten. Eerst een drankje bij de bar gehaald en toen de dansvloer op. Waar we niet meer vanaf zijn gekomen totdat we te moe waren om nog verder te gaan. De enige uitzondering was het kwartiertje tijdens jaarwisseling. Iedereen ging toen naar buiten om vuurwerk te bekijken, elkaar het beste te wensen en allerlei voornemens te roepen waar niemand zich vervolgens aan houdt. Omdat ik de hele dag al in de weer was geweest en er de volgende dag gewoon gewerkt moest worden, hield ik het rond drieën voor gezien. Ik kon niet meer. Buiten miste ik jammer genoeg net het busje terug naar huis, waardoor ik 20 minuten moest blauwbekken. Daarna werd ik praktisch voor de deur afgezet en viel ik om 04.00 uur uitgeput in slaap. Het was een superstart van het nieuwe jaar.

Schneemanntreff
Deze week brachten we wederom een bezoek aan de schneemanntreff. Vooraf eerst nog naar Cantina, een kleine soort koffiebar waar het goed toeven is, voor een apfelstrudelgetränk. Het brouwsel is heet, ruikt precies naar apfelstrudel en zit vol alcohol. Af en toe een nip was mijn tempo, maar na een tijdje moest ik het spul ineens achterover klokken. Het was namelijk tijd voor de volgende pitstop. Een beetje wankel liep ik met de rest naar de live band op het plein waar al volop geswingd werd. Alle skileraren hebben hier hetzelfde skipak aan, ongeacht de school waarvoor je werkt. Er stond daardoor een grote, rode vlek in de menigte. Rond 19.00 uur werd het laatste liedje ingeluid en in mijn ooghoek zag ik een bus komen. Snel hupte ik tussen iedereen door om hem nog te halen. De volgende zou pas een uur later gaan. De meeste collega's gingen nog uit eten, maar ik sloeg het over. De buitenlucht doet goed, maar maakt ook moe. Met als gevolg dat ik momenteel na een werkdag niet veel meer kan doen dan eten en vervolgens pitten. Over een tijdje gaat het vast beter.
De voorste helft van de bus zat vol grijze hoofden die duidelijk al wat op hadden. Ze waren luid aan het zingen en telkens als er iemand uitstapte, werd het nummer 'du kannst nach Hause gehn' ingezet. Keimooi.

Vrije dag
Joehoe, zaterdag eindelijk eens tijd gehad om zelf te skiën. Om 9.00 uur stond ik bovenaan de berg en zag door een grote nevelwolk vrijwel niets. Voorzichtig naar beneden maar, want ik had geen idee waarheen te gaan of hoe de piste verliep. Toen ik voor de tweede keer de lift wilde pakken, kwam ik m'n collega's tegen die inderdaad de allereerste gondel hadden genomen. Samen hebben we nog een paar pistes gepakt en rond het middaguur gingen we lunchen bij een restaurant waar ze naar verluid de beste kaiserschmarrn serveren. Ondertussen waren we kletsnat, want regen en sneeuw hadden zich de gehele ochtend afgewisseld. Onze ober met een idioot jaren '60 kapsel bracht het eten. Wat een joekelporties. Na een lange zit gingen we weer verder.
Omdat het door de opspattende sneeuw meer op waterskiën begon te lijken, gingen we voor de laatste keer met de gondel naar boven voor een directe dalafdaling. Eenmaal boven uitgestapt zag ik geen diepte meer. Best lastig. Uiteindelijk heelhuids beneden geraakt zonder valpartijen.
Thuis douchen en vervolgens een megastapel wasgoed mee naar de wasserette slepen. Deze ligt vlakbij de skischool, waardoor ik e-mails kon checken en schrijven terwijl mijn kleren schoongespoeld werden. In de avond nog een paar afleveringen van Person of Interest gekeken en de dag was weer ten einde.