Laatste werkweek
Blijf op de hoogte en volg Imke
14 April 2013 | Oostenrijk, Mittelberg
Zondag 31 maart t/m vrijdag 5 april;
Sunday start ik met een handvol 3-jarigen. In de loop van de week komt naar voren dat het een stel ontzettende dromers zijn. Doe ik iets voor en daarna draai ik me om, staat meneer links naar zijn skischoenen te kijken, madam rechts in de lucht en de middelste staart wazig voor zich uit. Hallo, wel opletten! Dat gaat zo de hele tijd door en ik word er dol van. Ook vragen ze constant 'wann schluß ist' oftewel wanneer de les is afgelopen. Laten we het erop houden dat de afsluitende week doodvermoeiend was en dat deze kids en ik geen vriendjes geworden zijn.
Maar meer woorden ga ik er niet aan vuil maken, daarom vlug over naar de vrijetijdsactiviteiten die ervoor zorgden dat elke dag toch met een goud randje kon worden afgesloten. In chronologische volgorde:
1. Laatste openingsavond van Taverne
We zitten met 10 meiden aan tafel en er wordt volop gekletst. Mede over wat we na het seizoen gaan doen. De één gaat werken totdat haar studie begint, een ander gaat backpacken in Thailand en de volgende moet een scriptie schrijven. Iedereen gaat zijn eigen weg weer verder en dat is best maf. Een stuk of wat maanden zijn we een soort van familie geweest en die valt straks uiteen. Ach ja, mijn daadwerkelijke bloedverwanten zijn dan weer in de buurt en dat heeft ook wel wat.
2. Extra keer snowboarden
Tijdens een middagje vrij haast ik me met Valeska richting Kanzelwand. Het is heel druk bij de uitstap van de gondel. Omdat ik geen echte ster ben en niemand om wil boarden, besluiten we de dalafdaling te gaan doen. Rode en blauwe pistes wisselen elkaar af en het laatste stuk gaat het beste. Daarna oefenen we nog door bij de sleeplift en daar voel ik me haast een prof. Het is heet, maar dat kan me niets schelen. Ben gewoon megablij met de vorderingen en ik overweeg om volgende winter een eigen snowboardset aan te schaffen.
3. Finale schneemanntreff
Minstens de helft van mijn collega's zijn bezopen als ik arriveer. De bussen rijden nu minder vaak en dat was ik even vergeten, dus ik kom later aan dan gepland. Het plein is behoorlijk leeg en omdat het de laatste schneemanntreff van het seizoen is, had ik min of meer verwacht dat het juist tjokvol zou zijn. Het doet niets af aan de gemoedelijke atmosfeer en de val van Britt, die dronken om een toegift vraagt, zorgt voor een toepasselijk einde.
4. Gondel pakken voor werkaanvang
De snijdende kou van de eerste keer stond me nog een tijdlang bij en daarom stond ik niet te springen om een vervolg. Een maand ofzo geleden ben ik uiteindelijk toch nogmaals meegegaan en de zon scheen toen volop. Dat zorgde voor een heel ander scenario. Omdat ik bijna vertrek uit Kleinwalsertal, voel ik de merkwaardige drang nog eenmalig de vroegste kabelbaan om 8.15 uur te nemen. Mijn metgezellen deze ochtend zijn Chanell en Rik, de 2 fanatiekelingen bij uitstek wat betreft in alle vroegte naar boven gaan.
Het is alsof we alleen op de wereld zijn. Een volmaakte manier om goed wakker te worden en een betere laatste dalafdaling bij Walmendingerhorn had ik me niet kunnen wensen. Alhoewel... de extra bultige buckelpiste vormt een forse uitdaging. Beneden aangekomen hoor ik dat ik niet de enige ben die moeite had met het ontwijken van de drab. Met een bekertje koffie op schoot zit ik kort daarna in de skilerarenruimte te wachten totdat alle medewerkers binnendruppelen.
5. Avondbezoekje Oberstdorf
Voor mijn missie een nieuwe rugzak kopen, ben ik geslaagd. Ook wilde ik een kleinigheidje voor Rosie vinden, omdat we telkens met haar auto naar de müllplatz mochten gaan voor het droppen van ons vuilnis. Ten slotte nieuwe oortjes voor mijn iPod. Halverwege het seizoen had ik eigenlijk al andere nodig en geloof het of niet, maar je kunt die dingen in geheel Kleinwalsertal niet verkrijgen.
6. Spontane skisessie
Ha, ik hoef 's middags wederom niet mee te helpen met boenen en dus ga ik me omkleden. Met plenty geluk heb ik de gehele week de dans ontsprongen om mee te moeten helpen met schoonmaken. Nu kan ik mooi een paar pistes pakken op Kanzelwand. Het is ontzettend mistig en dat blijkt uiteindelijk maar goed ook, want het onderste stuk bestaat louter uit hoopjes slush oftewel zachte sneeuw. Ik zie er daadwerkelijk uit als een brokkenpiloot en dat hoeft geen ziel mee te krijgen.
Na afloop loop ik Cantina in en even later volgen Chanell en Britt. Van laatstgenoemde komen de ouders ook binnen. Die zijn net gearriveerd voor een paar dagen vakantie hier. Als we in gesprek zijn en ik vraag of ze eventueel een tas voor me kunnen vervoeren (heb teveel bagage om zelf mee te slepen), wordt geantwoord dat ze nog een plek voor me vrij hebben in de auto. Ideaal. Omdat ik al een treinticket heb gekocht, ga ik eerst nakijken of ik mogelijkerwijs het geld retour kan krijgen. Reizen per trein bevalt me altijd wel. Gedachten zalig op oneindig en uit het raam of in het niets blikken. Aansluitend worden we uitgenodigd om mee te eten in een restaurant verderop. Weigeren is niet toegestaan, dus we schuiven aan en smullen van eersteklas eten.
Sunday start ik met een handvol 3-jarigen. In de loop van de week komt naar voren dat het een stel ontzettende dromers zijn. Doe ik iets voor en daarna draai ik me om, staat meneer links naar zijn skischoenen te kijken, madam rechts in de lucht en de middelste staart wazig voor zich uit. Hallo, wel opletten! Dat gaat zo de hele tijd door en ik word er dol van. Ook vragen ze constant 'wann schluß ist' oftewel wanneer de les is afgelopen. Laten we het erop houden dat de afsluitende week doodvermoeiend was en dat deze kids en ik geen vriendjes geworden zijn.
Maar meer woorden ga ik er niet aan vuil maken, daarom vlug over naar de vrijetijdsactiviteiten die ervoor zorgden dat elke dag toch met een goud randje kon worden afgesloten. In chronologische volgorde:
1. Laatste openingsavond van Taverne
We zitten met 10 meiden aan tafel en er wordt volop gekletst. Mede over wat we na het seizoen gaan doen. De één gaat werken totdat haar studie begint, een ander gaat backpacken in Thailand en de volgende moet een scriptie schrijven. Iedereen gaat zijn eigen weg weer verder en dat is best maf. Een stuk of wat maanden zijn we een soort van familie geweest en die valt straks uiteen. Ach ja, mijn daadwerkelijke bloedverwanten zijn dan weer in de buurt en dat heeft ook wel wat.
2. Extra keer snowboarden
Tijdens een middagje vrij haast ik me met Valeska richting Kanzelwand. Het is heel druk bij de uitstap van de gondel. Omdat ik geen echte ster ben en niemand om wil boarden, besluiten we de dalafdaling te gaan doen. Rode en blauwe pistes wisselen elkaar af en het laatste stuk gaat het beste. Daarna oefenen we nog door bij de sleeplift en daar voel ik me haast een prof. Het is heet, maar dat kan me niets schelen. Ben gewoon megablij met de vorderingen en ik overweeg om volgende winter een eigen snowboardset aan te schaffen.
3. Finale schneemanntreff
Minstens de helft van mijn collega's zijn bezopen als ik arriveer. De bussen rijden nu minder vaak en dat was ik even vergeten, dus ik kom later aan dan gepland. Het plein is behoorlijk leeg en omdat het de laatste schneemanntreff van het seizoen is, had ik min of meer verwacht dat het juist tjokvol zou zijn. Het doet niets af aan de gemoedelijke atmosfeer en de val van Britt, die dronken om een toegift vraagt, zorgt voor een toepasselijk einde.
4. Gondel pakken voor werkaanvang
De snijdende kou van de eerste keer stond me nog een tijdlang bij en daarom stond ik niet te springen om een vervolg. Een maand ofzo geleden ben ik uiteindelijk toch nogmaals meegegaan en de zon scheen toen volop. Dat zorgde voor een heel ander scenario. Omdat ik bijna vertrek uit Kleinwalsertal, voel ik de merkwaardige drang nog eenmalig de vroegste kabelbaan om 8.15 uur te nemen. Mijn metgezellen deze ochtend zijn Chanell en Rik, de 2 fanatiekelingen bij uitstek wat betreft in alle vroegte naar boven gaan.
Het is alsof we alleen op de wereld zijn. Een volmaakte manier om goed wakker te worden en een betere laatste dalafdaling bij Walmendingerhorn had ik me niet kunnen wensen. Alhoewel... de extra bultige buckelpiste vormt een forse uitdaging. Beneden aangekomen hoor ik dat ik niet de enige ben die moeite had met het ontwijken van de drab. Met een bekertje koffie op schoot zit ik kort daarna in de skilerarenruimte te wachten totdat alle medewerkers binnendruppelen.
5. Avondbezoekje Oberstdorf
Voor mijn missie een nieuwe rugzak kopen, ben ik geslaagd. Ook wilde ik een kleinigheidje voor Rosie vinden, omdat we telkens met haar auto naar de müllplatz mochten gaan voor het droppen van ons vuilnis. Ten slotte nieuwe oortjes voor mijn iPod. Halverwege het seizoen had ik eigenlijk al andere nodig en geloof het of niet, maar je kunt die dingen in geheel Kleinwalsertal niet verkrijgen.
6. Spontane skisessie
Ha, ik hoef 's middags wederom niet mee te helpen met boenen en dus ga ik me omkleden. Met plenty geluk heb ik de gehele week de dans ontsprongen om mee te moeten helpen met schoonmaken. Nu kan ik mooi een paar pistes pakken op Kanzelwand. Het is ontzettend mistig en dat blijkt uiteindelijk maar goed ook, want het onderste stuk bestaat louter uit hoopjes slush oftewel zachte sneeuw. Ik zie er daadwerkelijk uit als een brokkenpiloot en dat hoeft geen ziel mee te krijgen.
Na afloop loop ik Cantina in en even later volgen Chanell en Britt. Van laatstgenoemde komen de ouders ook binnen. Die zijn net gearriveerd voor een paar dagen vakantie hier. Als we in gesprek zijn en ik vraag of ze eventueel een tas voor me kunnen vervoeren (heb teveel bagage om zelf mee te slepen), wordt geantwoord dat ze nog een plek voor me vrij hebben in de auto. Ideaal. Omdat ik al een treinticket heb gekocht, ga ik eerst nakijken of ik mogelijkerwijs het geld retour kan krijgen. Reizen per trein bevalt me altijd wel. Gedachten zalig op oneindig en uit het raam of in het niets blikken. Aansluitend worden we uitgenodigd om mee te eten in een restaurant verderop. Weigeren is niet toegestaan, dus we schuiven aan en smullen van eersteklas eten.
