Oriënteringsweek

Vrijdag 14 t/m woensdag 19 december;
De dag na aankomst heb ik afgesproken rond 9.00 uur bij de school te zijn. Er wordt me een skischoolpak in mijn handen gedrukt evenals geld voor een liftpas en een geplastificeerde buskaart die ik het gehele seizoen kan gebruiken. Een uur later ben ik alweer op weg naar huis en ik besluit naar Oberstdorf te gaan, want ik heb verder geen andere verplichtingen vandaag. Deze stad ligt over de grens en bereik je met ruim een half uur in de bus zitten. Op mijn gemak slenter ik door de winkelstraten, loop een aantal zaken binnen en op de valreep scoor ik een thermoshirt. Achter het busstation blijkt een goedkope supermarkt te zitten. Met 2 tassen vol boodschappen keer ik terug en in de avond kijk ik een film. In Nederland heb ik nog een lading nieuwe movies op mijn laptop gezet, dus ik kan voorlopig even vooruit. Deze nacht slaap ik wel goed en heb geen last van rare toestanden. Gelukkig maar, anders had ik erop gestaan te kunnen verkassen naar een andere woning.

Helaas is er toch geen WIFI in huis al was dat de afspraak en daarom neem ik mijn laptop mee naar de skischool om internet te kunnen gebruiken. Het sneeuwt nogal hard en dat is maar goed ook, want zo wordt de aandrang om te gaan skiën de kop ingedrukt. Aangezien mijn skischoenen en ski's nog in Tirol liggen, kan ik mijn latten namelijk niet onder binden. In de namiddag ga ik naar Riezlern om mijn koelkast verder aan te vullen met dingen die ik gisteren vergeten ben te kopen.

Op zondag kom ik erachter dat mijn huisgenoot een seriefanaat is en van hem leen ik het eerste seizoen van Person of interest. Nooit eerder van gehoord, maar de omschrijving klinkt leuk. Achtereenvolgens kijk ik 4 afleveringen, want het blijkt best verslavend. Ook ga ik weer even naar de skischool en net als ik me afvraag waarom ik in godsnaam een week voor aanvang van het eigenlijke werk al moest komen, wordt me verteld dat ik morgenvroeg met een klasje mee kan draaien om te zien hoe het in zijn werk gaat. Voor dinsdag en woensdag staat een training gepland. Oké dan.

De klas bestaat uit een stel beginnende kinderen en is er eentje bij van 2 jaar, naar mijn mening te vroeg om met skiles te beginnen. Zoals te verwachten was, vindt het manneke sneeuw eten, op de grond liggen en de her en der verspreide attributen veel interessanter dan het skigebeuren zelf. Al met al een pittige ochtend en jammer genoeg wordt duidelijk dat ik nooit het zogeheten kinderland zal verlaten om met mijn groep op de piste verder te oefenen.

De training daarentegen is erg interessant, het lijkt een verkorte Anwärter cursus. Aangezien ik geen skidiploma's bezit en ik nooit een veelomvattende uitleg heb gehad over de technieken die bij het skiën komen kijken, ben ik blij dit nu te krijgen.

Voorheen ben ik 7 winters bij de Tiroler Skischule aan de slag geweest en ik kon helemaal niet goed skiën toen ik begon. In mijn vrije tijd heb ik veel geoefend, zodoende heb ik het verbeterd. Ondertussen kan ik overal wel naar beneden, offpiste en tiefschnee niet meegeteld. Gewerkt heb ik daar ook in het kinderland. Officieel mag je zonder Anwärter niet naar de lift, alleen was het allemaal niet zo heel strikt en was ik meer dan de helft van de tijd toch daar te vinden met mijn klasjes. Prachtig vond ik het altijd om te zien dat ze zoveel leerden in een week; op de eerste dag niets kunnen en aan het eind van de rit met gemak de berg afkomen.

Na een aantal seizoenen in Tirol heb ik overwogen om mijn eerste skidiploma misschien dan maar gewoon te gaan halen. Die plannen werden in de ijskast gezet door een ongelukje tijdens een rodelavond. Een blijvend scheurtje in één van mijn kruisbanden heeft me doen besluiten het bij de beginnelingetjes te houden, want daar ben je op een andere manier bezig met lesgeven. Ik belast er in het kort gezegd mijn knie niet zo mee.

Elke organisatie is natuurlijk anders en hier bij Skischule Bödmen-Baad is het niet 'hup en naar de lift zodra het kan', eerder het tegenovergestelde. In de 2 uur dat we die ochtend bezig zijn geweest, hebben we niet eens een förderband gebruikt. Zal duidelijk even moeten wennen en me waarschijnlijk meer kinderoppas / animator voelen i.p.v. skilerares vrees ik. Tja, so be it. We zullen wel zien hoe het loopt. Het belangrijkste is een plezierige tijd hebben, op wat voor manier dan ook.