Eerste werkweek

Zondag 23 t/m zaterdag 29 december;
Ja hoor...
- ...'Je zult nooit uit het kinderland geraken deze winter.'
Scratch that. Na een paar dagen stond ik mijn klasje al in de lift te duwen.

- ...braadworst kun je tegenwoordig in 2 kleuren bestellen.
Nooit geweten tot afgelopen donderdag. Elke week is het schneemanntreff in Riezlern wat in het kort neerkomt op een heleboel skileraren en een paar toeristen die in de buitenlucht dansen op de muziek van een live band met dikke winterjassen aan. Of in ieder geval een danspoging wagen gezien het feit dat sommigen hun skischoenen nog aan hebben. Voordat ik me überhaupt op de dansvloer kon wagen, moest ik eerst mijn maag vullen. Er was keuze uit braadworst en leberkässemmel (bah). Toen er gevraagd werd of ik rode of witte braadworst wilde, viel ik even stil. Bestaan er twee varianten dan? Uhm, doe maar rode. Past mooi bij mijn outfit.

- ...geef me een hamer en het komt (niet) helemaal goed.
Na de schneemanntreff gingen we naar een kroeg in Mittelberg. Na een poosje kletsen en zwetsen, gingen we 'nagelen'. We verzamelden ons rond een houtblok en toen mijn collegaatje er deels een spijker insloeg en daarna de hamer aan mij gaf, tikte ik ook een paar keer op die spijker. Neeeeee, gevolgd door hard gelach. Blijkbaar was dat háár spijker. Ik moest een eigen plek in het hout vinden en daar dan een andere spijker een stukje inkoppen. Wanneer iedereen dat had gedaan, konden we beginnen. De bedoeling was dat we beurtelings met de verkeerde kant van de hamer onze spijker zo snel mogelijk in het hout moesten slaan. Tot ie compleet in het hout was verzonken. Niet echt mijn spel bleek al snel. Eerst sloeg ik te ver naar de rand, waardoor er een houtsnipper in het oog van mijn buurman sprong. Oeps. Sorry! Gelukkig bleek het niet ernstig. Daarna sloeg ik eindelijk eens raak, maar omdat ik niet zo op stond te letten, was het een voltreffer op de spijker van mijn andere buurman. Na 3 keer (1 keer verloren en 2 keer gedeelde laatste plaats), hield ik het voor gezien.

-...nog even en 2012 is afgelopen.
Het jaar begon ik in Panama (in dit geval niet het land, maar een discotheek in Neerlands hoofdstad) en zal worden afgesloten tijdens een knalfuif in een hut hier in de buurt. Daar tussenin heb ik tal van nieuwe ervaringen opgedaan, dingen bijgeleerd, zoveel mogelijk mijn gevoel gevolgd, veel lol gehad en gewoon het beste eruit gehaald. Wie weet wat 2013 zal brengen. In ieder geval gaat het feest gewoon verder en hebben de Maya's geen gelijk gekregen. We are still going on, met z'n allen op deze planeet.


Ach nee...
-...was het kerst?
Het kerstgevoel was dit jaar ver te zoeken alhoewel ik omringd word door sneeuw en een megaverzameling dennenbomen. Feeling voor tijdsbesef in het algemeen is om een vage reden erg onderontwikkeld de laatste tijd, dus ik geloof het ook meteen als je me een willekeurige herfstdag als datum noemt. De kerstdagen heb ik slapend en werkend doorgebracht.
Het accent ligt hier op heiligenavond en we zouden met een stel skileraren gaan uit eten. Leek me best geinig. Alleen werd ik die ochtend geveld door buikpijn. Zo eentje waar vrouwen af en toe, pakweg eens in de maand, last van kunnen hebben. Toen de werkdag eindelijk was afgelopen en ik naar huis kon, ben ik op bed geploft. Halverwege de avond werd ik wakker. Een blik op de klok leerde me dat het te laat was nog te gaan.
Op de 25ste en 26ste zelf moest ik gewoon aan de bak en stond ik bikkelhard te ploegen in de sneeuw. De pizza tussen de middag op tweede kerstdag bij het restaurant tegenover de skischool tel ik maar als kerstmaal.

- ...ze willen niet meedoen.
Alleen de eerste werkdag was qua leukheid niet zo geslaagd. Er waren 4 kinderen waaronder een tweeling van 2 jaar. Het meisje heeft hooguit 5 minuten één van haar ski's aan gehad. Het ventje begon te brullen zodra de zijne te dichtbij kwamen. Na ruim een half uur gaven de ouders het op en vertrokken. Zoals ik al zei, kids van 2 horen nog niet op skiles.
Met de beide driejarigen die overbleven, heb ik mijn best gedaan. Het motto van het kinderland 'lang-zaam-aan' heb ik daarbij gehandhaafd. Geen förderband, eerst uitgebreid aan de ski's laten wennen, bezoekje aan de indianentent etc. Alles overgoten met een flinke dosis geduld.
Al bestaan er ontzettend leuke kleintjes, lesgeven aan de iets oudere kinderen (wat ik de rest van de week heb gedaan) ligt mij toch wat beter.

-... geen vrije dag deze week.
Omdat kerst en oud&nieuw doordeweeks vallen en dat effect heeft op de aanreisdata van toeristen, is besloten dat de lessen op zaterdag gewoon doorgaan. Normaal gesproken begint de werkweek zondag en loopt deze tot en met vrijdag. Op zaterdag ben je vrij of je geeft, in overleg, een privéles.
Van mijn groepje waren er nog 3 druktemakers over. Na een half uur kwam er nog een Duitse jongen bij en we hebben met z'n allen veel lol gehad. Voelde niet eens echt als werken, dus ik ben klaar voor de nieuwe week. Bring it on!