Een nachtje in Tirol

Donderdag 20 en vrijdag 21 december;
Tijdens de training heb ik skispullen van de school kunnen lenen, maar de linkerschoen wilde niet echt en was nogal lastig aan en uit te doen. Sowieso vind ik het fijner om op mijn eigen boots te werken. Vóór de verwachte toeristeninvasie aankomend weekend heb ik donderdag en vrijdag tijd om mijn zooi in Tirol op te halen. Een auto heb ik niet voorhanden, dus het wordt de bus. De reis duurt daardoor 3 keer zo lang, amehoela zeg. Dezelfde dag terugkeren is te veel van het goede en ik heb bovendien ook een tandartsafspraak ingepland, dus ik blijf daar overnachten.

Desondanks wordt het vroeg opstaan en om 8.00 uur sta ik in de kou bij de halte te wachten. Een aantal uur en buswisselingen later, kom ik om 13.30 uur aan op station Ehrwald. Het is zo'n 5 minuten lopen naar het huis van mijn ex-schoonouders. In hun megagrote kelder staat mijn boeltje opgeslagen. Onze band is altijd super geweest en Ingrid doet dan ook met een grote glimlach de deur open. Meteen krijg ik een bord eten onder mijn neus geduwd en we praten honderduit. Ik word van alle dorpsroddels voorzien en dan moet ze weer aan het werk. Ze zet me met spullen af bij het pension.

Even later loop ik naar het skischoolbureau waar mevrouw bezig is en daar hervatten we ons gesprek. Ook ga ik nog snel even bij de Intersport ernaast langs om een skitas te kopen voordat ik met de bus naar de tandarts moet. Dit adresje is een stuk goedkoper dan in Nederland, waarom er geen gebruik van maken als ik toch in de buurt ben?

Vervolgens keer ik terug naar Ingrid's huis en we bestellen pizza. Eerst wilde ze niet, omdat ze naar eigen zeggen te dik is geworden en daarom 's avonds beter niets kan eten. Maar ik wist bij voorbaat al dat ze toch overstag zou gaan. Toekijken hoe ik eet en zelf niets naar binnen werken? Nee, dacht het ook niet. Op een gegeven moment zitten we allebei te gapen en wordt het tijd om mijn bed op te zoeken. Ze zet me voor de tweede keer die dag af bij mijn logeeradres en na een dikke omhelzing stapt ze weer in de auto. We blijven verder in contact belooft ze en ik weet dat het waar is. Als een blok val ik in slaap.

Weer sta ik vroeg op en om half 8 zit ik aan het ontbijt. Heb besloten om toch de trein van 8.30 uur te pakken ondanks dat ik niet naar de huidarts ga. Gisteren heb ik zekerheidshalve telefonisch nagevraagd of ik al ben aangemeld bij de Oostenrijkse verzekering. Niet dus, pas vanaf mijn eerste werkdag. Potver. De specialist hier in de buurt is hartstikke fijn. Toch wil ik het niet riskeren straks een dikke rekening te pakken te hebben als ik het via Nederland laat lopen.

Op de terugweg ga ik met de trein, da's makkelijker met al mijn bagage. Het is regenachtig weer onderweg, maar dat mag de pret niet drukken. Alle aansluitingen verlopen namelijk super en om 13.00 uur ben ik weer terug op mijn kamer in Mittelberg. Het enigszins nostalgische bliksembezoek aan mijn vroegere woonplaats is aus und vorbei.