Achtste werkweek
Blijf op de hoogte en volg Imke
10 Maart 2013 | Oostenrijk, Mittelberg
Zondag 10 t/m zaterdag 16 februari;
Ik krijg een groep voor halve dagen toegewezen. In de namiddag geef ik een privéles welke lekker makkelijk is. De hele middag wordt in de zon geskied bij Jedermann, de pannenkoekenlift naast ons kinderland.
Voor de volgende dag is na de lunch wederom een privéles ingepland. Dit keer met een ander kind, een erg bijdehand Duits jochie blijkt al snel. Regelmatig moet ik hem fel aanspreken.
Daarna vlug naar huis om me klaar te maken voor een zogeheten Faschingsfeier. Wat gaat de tijd snel, ik kan me carnaval van vorig jaar nog als de dag van gisteren herinneren. Drie verschillende feesten waren het, maar allemaal even leuk. Nu vieren we het in de hal van de brandweer waar het heel warm schijnt te zijn. Zonder thermokleding onder mijn broek loop ik bibberend met de anderen naar de bus. We nemen de laatste, zodat we er rond 21.15 uur zijn.
Het is er inderdaad snikheet. Mijn bij elkaar geraapte tenue bestaat uit louter zwarte kleding met als tegenhanger een bonte kinderbril van Hello Kitty die ik van Rik te leen heb. Hij heeft die een tijdje terug gevonden en zet hem voor de grap wel eens op tijdens het lesgeven. Een grote hit onder de kinderen. Om het af te maken getekende snorharen, een zwarte punt op mijn neus en getoupeerd haar. Had ik met Halloween ook en dat was een zeer geslaagde avond.
Er loopt een giraf rond die zo ongeveer moet smelten in zijn outfit. Ik spot een matroos, 3 boswachters, Popeye, Mario Bros en allerlei andere creatieve uitspattingen. Er zijn ook genoeg mensen die niet verkleed zijn of die net zo'n onverklaarbare outfit als ik hebben gecreëerd, dus het geheel vormt een gezellige warboel. Met een drankje in de hand begeven we ons naar de tanzflache. Alhoewel die niet echt bestaat. Overal is het druk en iedereen beweegt zich zo goed en kwaad als het kan op de muziek. De nieuwste hits afgewisseld met carnavalskrakers en af en toe een gouwe ouwe.
Op een gegeven moment staan er een paar op de bar te dansen. Dat moeten wij ook. We klauteren erop en hebben ineens een goed blikveld over een groot deel van de kazerne. Vooraf had ik niet eens zoveel zin om te gaan, want ik zat thuis een beetje in te kakken na het avondeten. Nu ben ik zo blij dat ik mezelf heb wakker geschut, want de avond is geweldig en vliegt om. Rond 02.00 uur ben ik thuis, kan ik bijna niet meer op mijn voeten staan en is mijn keel schor. Topfeest weer.
Op dag numero 3 van deze week wordt lesgegeven met slaapgebrek. Met meneertje bijdehand ga ik 's middags bij Wildental skiën. Ook gaat een andere skilerares met haar privéklasje mee. Dat komt goed uit, want ik ken dit gebied niet. Het sneeuwt, dus het zicht is niet optimaal. Om de één of andere reden roep ik telkens Jonas ook al heeft het kind een heel andere naam. Hij wordt nog een tikkeltje brutaler en dus trek ik de teugels nog maar wat strakker aan. Als zijn vader hem daarna komt halen en ik hoor hoe onbeschoft hij tegen z'n pa is, sta ik versteld. Helemaal wanneer blijkt dat de jongen daar niet eens op gecorrigeerd wordt. Slecht, slecht. Maar da's niet mijn probleem, want ik hoef maar een aantal maal met hem te lessen en dan zie ik hem niet meer.
Op naar Cantina, een drankje en broodje doen. De schneemanntreff volgt, maar gisteravond zit nog in mijn hoofd en lijf. Ben moe en zo boeiend is het vandaag allemaal niet. Als ik op de kerkklok kijk, zie ik dat de bus over een paar minuten vertrekt. Snel haast ik me naar de halte en een kwartier later stap ik uit. Home sweet home.
Woensdag blijkt dat ik what's-his-name-well-not-Jonas nogmaals les moet geven. We nemen de tweede pannenkoekenlift met instap boven Jedermann. Rond 15.00 uur blijft de lift stilstaan. Na een klein kwartier wachten besluit ik dan maar naar boven te lopen om onze stokken te halen en het zojuist uitgezette parcours af te breken. Als reddende engel komt net mijn collega Jessica met haar privéetjes naar beneden en neemt alle spullen mee. Scheelt mij weer een klim naar boven. De laatste afdaling dan maar en het is gedaan. Een rustige avond thuis volgt.
Donderdagmiddag hebben Jesscia en ik allebei vrij en gaan we een rondje skiën. Althans dat is de bedoeling. Bij de kabelbaan staat een lange rij. Om half 3 's middags. WTF, waarom zijn al die mensen hier? Op dit uur van de dag zou je toch wel mogen verwachten dat iedereen al lang en breed boven is en niet zo laat pas of weer de gondel neemt. Uiteindelijk is het onze beurt en stappen we in. We halen het om één keer met de stoeltjeslift te gaan voordat we aan de dalafdaling moeten beginnen om op tijd te zijn voor de prijsuitreiking. In de ochtend hebben we het skirennen al gehad. Dit omdat vele kinderen vandaag hun laatste les hadden. De Nederlanders hebben de trend aan het einde van de vakantie een familiedag in te plannen waarbij ze zelf met hun kroost de hort of piste op gaan.
Na de kids met medailles te hebben versierd, vindt een debat plaats over waar we nog wat gaan drinken. Het lijkt erop dat iedereen iets anders wil en daarom besluit ik maar naar huis te gaan om eindelijk eens te beginnen met die nieuwe serie. Volgens Rosie en Rik is deze geweldig en kun je niet stoppen met kijken zodra je bent begonnen. De DVD's lagen al een tijdje in de la te wachten totdat het juiste moment aan zou breken. Die is nu gekomen vind ik en ik ga er eens goed voor zitten.
Vrijdagmorgen lessen, in de middag eten met een aantal kletsmajoortjes en daarna zit mijn werkweek er op. Komt dat even goed uit, want nu kan ik Game of Thrones verder kijken waar je inderdaad meteen zuchtig naar wordt. Maar eerst wordt de stofzuiger, waar we bijna 2 maanden op hebben moeten wachten, erbij gehaald. Ben nogal lang bezig met het schoonmaken en vooral ontharen van de vloer. Maar ja, wat wil je ook na een lange periode zonder zo'n apparaat in huis? Het krakkemikkige huis waar we wonen is af en toe een beetje beholpen, maar gelukkig doen verwarming, warm water en elektriciteit prima werk en heb ik een goed matras.
Mijn vrije dag begint met een luie ochtend en daarna wat meer poetswerk op mijn kamer. Dan ga ik met Britt, m'n vrouwelijke huisgenootje, skiën. We hebben geen plan en besluiten naar Riezlern te gaan. Daar aangekomen zien we een bordje naar Ifen, een skiparadijs volgens de kenners. Dit gebied is één grote open vlakte, daarom kun je het beste met mooi weer gaan. De zon laat zich vandaag vrij veel zien, so let's go. Eerst een gulashsoep naar binnen werken en dan zitten we in de stoeltjeslift. Ze komen uit het jaar nul en dus duurt het nogal lang voordat we weer uit kunnen stappen. Meteen volgt de tweede lift en deze gaat ook vrij traag.
De afdaling is buitengewoon, want de piste is in perfecte staat en het panorama is adembenemend. Om je heen alleen maar sneeuw en bergen. Meteen pakken we nogmaals de tweede lift naar boven. Mijn vingers vriezen er ondertussen zowat af, omdat het wat frisser is geworden. We gaan daarom helemaal naar beneden en nemen de pendelbus terug naar Riezlern. Daar sjezen we nog even verder alvorens terug naar de skischool te gaan.
In de avond komt een collega die er met oud&nieuw ook was. Vanwege kamertekort, trekt ze een weekje bij mij in. Het is een leuke griet, maar ik moet wel even wennen. Heb de kamer immers steeds voor mij alleen gehad. Een aantal andere skileraren komen eveneens. Niet om ook bij ons te overnachten, ze willen kaarten. Ga je gang, maar ik blijf op mijn kamer. Heb even geen zin in drukte en gedoe.
Een klop op de deur voor ze weer vertrekken. De ene is nog zatter dan de andere wat erg lachwekkend is. Chanell wil wat zeggen, maar struikelt 3 keer over haar woorden voordat het eruit komt en daarna valt ze nog bijna van de trap. De vraag is of we mee willen naar Hirschbar verderop. No thanks, time to sleep for me. Morgen begint weer een nieuwe werkweek en naar verwachting wordt het nogal druk. Half Nederland heeft vakantie en daar weer de helft van komt deze kant op.
Ik krijg een groep voor halve dagen toegewezen. In de namiddag geef ik een privéles welke lekker makkelijk is. De hele middag wordt in de zon geskied bij Jedermann, de pannenkoekenlift naast ons kinderland.
Voor de volgende dag is na de lunch wederom een privéles ingepland. Dit keer met een ander kind, een erg bijdehand Duits jochie blijkt al snel. Regelmatig moet ik hem fel aanspreken.
Daarna vlug naar huis om me klaar te maken voor een zogeheten Faschingsfeier. Wat gaat de tijd snel, ik kan me carnaval van vorig jaar nog als de dag van gisteren herinneren. Drie verschillende feesten waren het, maar allemaal even leuk. Nu vieren we het in de hal van de brandweer waar het heel warm schijnt te zijn. Zonder thermokleding onder mijn broek loop ik bibberend met de anderen naar de bus. We nemen de laatste, zodat we er rond 21.15 uur zijn.
Het is er inderdaad snikheet. Mijn bij elkaar geraapte tenue bestaat uit louter zwarte kleding met als tegenhanger een bonte kinderbril van Hello Kitty die ik van Rik te leen heb. Hij heeft die een tijdje terug gevonden en zet hem voor de grap wel eens op tijdens het lesgeven. Een grote hit onder de kinderen. Om het af te maken getekende snorharen, een zwarte punt op mijn neus en getoupeerd haar. Had ik met Halloween ook en dat was een zeer geslaagde avond.
Er loopt een giraf rond die zo ongeveer moet smelten in zijn outfit. Ik spot een matroos, 3 boswachters, Popeye, Mario Bros en allerlei andere creatieve uitspattingen. Er zijn ook genoeg mensen die niet verkleed zijn of die net zo'n onverklaarbare outfit als ik hebben gecreëerd, dus het geheel vormt een gezellige warboel. Met een drankje in de hand begeven we ons naar de tanzflache. Alhoewel die niet echt bestaat. Overal is het druk en iedereen beweegt zich zo goed en kwaad als het kan op de muziek. De nieuwste hits afgewisseld met carnavalskrakers en af en toe een gouwe ouwe.
Op een gegeven moment staan er een paar op de bar te dansen. Dat moeten wij ook. We klauteren erop en hebben ineens een goed blikveld over een groot deel van de kazerne. Vooraf had ik niet eens zoveel zin om te gaan, want ik zat thuis een beetje in te kakken na het avondeten. Nu ben ik zo blij dat ik mezelf heb wakker geschut, want de avond is geweldig en vliegt om. Rond 02.00 uur ben ik thuis, kan ik bijna niet meer op mijn voeten staan en is mijn keel schor. Topfeest weer.
Op dag numero 3 van deze week wordt lesgegeven met slaapgebrek. Met meneertje bijdehand ga ik 's middags bij Wildental skiën. Ook gaat een andere skilerares met haar privéklasje mee. Dat komt goed uit, want ik ken dit gebied niet. Het sneeuwt, dus het zicht is niet optimaal. Om de één of andere reden roep ik telkens Jonas ook al heeft het kind een heel andere naam. Hij wordt nog een tikkeltje brutaler en dus trek ik de teugels nog maar wat strakker aan. Als zijn vader hem daarna komt halen en ik hoor hoe onbeschoft hij tegen z'n pa is, sta ik versteld. Helemaal wanneer blijkt dat de jongen daar niet eens op gecorrigeerd wordt. Slecht, slecht. Maar da's niet mijn probleem, want ik hoef maar een aantal maal met hem te lessen en dan zie ik hem niet meer.
Op naar Cantina, een drankje en broodje doen. De schneemanntreff volgt, maar gisteravond zit nog in mijn hoofd en lijf. Ben moe en zo boeiend is het vandaag allemaal niet. Als ik op de kerkklok kijk, zie ik dat de bus over een paar minuten vertrekt. Snel haast ik me naar de halte en een kwartier later stap ik uit. Home sweet home.
Woensdag blijkt dat ik what's-his-name-well-not-Jonas nogmaals les moet geven. We nemen de tweede pannenkoekenlift met instap boven Jedermann. Rond 15.00 uur blijft de lift stilstaan. Na een klein kwartier wachten besluit ik dan maar naar boven te lopen om onze stokken te halen en het zojuist uitgezette parcours af te breken. Als reddende engel komt net mijn collega Jessica met haar privéetjes naar beneden en neemt alle spullen mee. Scheelt mij weer een klim naar boven. De laatste afdaling dan maar en het is gedaan. Een rustige avond thuis volgt.
Donderdagmiddag hebben Jesscia en ik allebei vrij en gaan we een rondje skiën. Althans dat is de bedoeling. Bij de kabelbaan staat een lange rij. Om half 3 's middags. WTF, waarom zijn al die mensen hier? Op dit uur van de dag zou je toch wel mogen verwachten dat iedereen al lang en breed boven is en niet zo laat pas of weer de gondel neemt. Uiteindelijk is het onze beurt en stappen we in. We halen het om één keer met de stoeltjeslift te gaan voordat we aan de dalafdaling moeten beginnen om op tijd te zijn voor de prijsuitreiking. In de ochtend hebben we het skirennen al gehad. Dit omdat vele kinderen vandaag hun laatste les hadden. De Nederlanders hebben de trend aan het einde van de vakantie een familiedag in te plannen waarbij ze zelf met hun kroost de hort of piste op gaan.
Na de kids met medailles te hebben versierd, vindt een debat plaats over waar we nog wat gaan drinken. Het lijkt erop dat iedereen iets anders wil en daarom besluit ik maar naar huis te gaan om eindelijk eens te beginnen met die nieuwe serie. Volgens Rosie en Rik is deze geweldig en kun je niet stoppen met kijken zodra je bent begonnen. De DVD's lagen al een tijdje in de la te wachten totdat het juiste moment aan zou breken. Die is nu gekomen vind ik en ik ga er eens goed voor zitten.
Vrijdagmorgen lessen, in de middag eten met een aantal kletsmajoortjes en daarna zit mijn werkweek er op. Komt dat even goed uit, want nu kan ik Game of Thrones verder kijken waar je inderdaad meteen zuchtig naar wordt. Maar eerst wordt de stofzuiger, waar we bijna 2 maanden op hebben moeten wachten, erbij gehaald. Ben nogal lang bezig met het schoonmaken en vooral ontharen van de vloer. Maar ja, wat wil je ook na een lange periode zonder zo'n apparaat in huis? Het krakkemikkige huis waar we wonen is af en toe een beetje beholpen, maar gelukkig doen verwarming, warm water en elektriciteit prima werk en heb ik een goed matras.
Mijn vrije dag begint met een luie ochtend en daarna wat meer poetswerk op mijn kamer. Dan ga ik met Britt, m'n vrouwelijke huisgenootje, skiën. We hebben geen plan en besluiten naar Riezlern te gaan. Daar aangekomen zien we een bordje naar Ifen, een skiparadijs volgens de kenners. Dit gebied is één grote open vlakte, daarom kun je het beste met mooi weer gaan. De zon laat zich vandaag vrij veel zien, so let's go. Eerst een gulashsoep naar binnen werken en dan zitten we in de stoeltjeslift. Ze komen uit het jaar nul en dus duurt het nogal lang voordat we weer uit kunnen stappen. Meteen volgt de tweede lift en deze gaat ook vrij traag.
De afdaling is buitengewoon, want de piste is in perfecte staat en het panorama is adembenemend. Om je heen alleen maar sneeuw en bergen. Meteen pakken we nogmaals de tweede lift naar boven. Mijn vingers vriezen er ondertussen zowat af, omdat het wat frisser is geworden. We gaan daarom helemaal naar beneden en nemen de pendelbus terug naar Riezlern. Daar sjezen we nog even verder alvorens terug naar de skischool te gaan.
In de avond komt een collega die er met oud&nieuw ook was. Vanwege kamertekort, trekt ze een weekje bij mij in. Het is een leuke griet, maar ik moet wel even wennen. Heb de kamer immers steeds voor mij alleen gehad. Een aantal andere skileraren komen eveneens. Niet om ook bij ons te overnachten, ze willen kaarten. Ga je gang, maar ik blijf op mijn kamer. Heb even geen zin in drukte en gedoe.
Een klop op de deur voor ze weer vertrekken. De ene is nog zatter dan de andere wat erg lachwekkend is. Chanell wil wat zeggen, maar struikelt 3 keer over haar woorden voordat het eruit komt en daarna valt ze nog bijna van de trap. De vraag is of we mee willen naar Hirschbar verderop. No thanks, time to sleep for me. Morgen begint weer een nieuwe werkweek en naar verwachting wordt het nogal druk. Half Nederland heeft vakantie en daar weer de helft van komt deze kant op.
