Derde weekend (La Fortuna)

Zaterdag 1 september, 21.30 uur;
De busreis gisteren was lang, (5 i.p.v. 4 uur) en tijdens het laatste deel had ik echt moeite te blijven zitten. Mijn reet deed zeer en ik wilde mijn benen strekken wat niet lukte. De mevrouw die de tweede helft van de reis naast me zat, hielp ook niet mee. Ze was nogal breed, waardoor ik nog minder plek had en genoodzaakt was half in het raam te kruipen. Ik moet echter stoppen met klagen, want ik had tenminste een zitplek. Het was best druk en een aantal mensen moest staan. En dat tijdens een rit waar we nog net geen haarspeldbochten hoefden te nemen.

Het uitzicht onderweg leek op Umbrië; heuvel- / bergachtig en erg groen. Aan Italië denkend, zag ik mezelf weer in die Ferrari zitten. Heel wat anders dan deze gammele bus, maar desondanks werd ik eraan herinnerd. Mijn toenmalig vriendje hielp weleens met races van één of andere coureur. Weet alleen nog dat ie Leo heette en dus een (rode) Ferrari had. Waar ik op een gegeven moment naast hem in zat voor een ritje in de bergen. Hij ging natuurlijk als een malloot de bochten door, daarbij af en toe opzij kijkend om te zien wat ik ervan vond. Maar ik zat stoïcijns naast hem en liet me niet kennen. Mijn hart bonkte ondertussen in mijn keel, alleen heb ik hem dat nooit verteld.

Anyhow... toen de bus finally in La Fortuna aankwam, sprong ik er dankbaar uit. Terwijl ik mijn tas pakte, werd ik aangesproken door een zekere meneer. Of ik al een slaapplaats had. Yes sir, i have. Maar zijn aanbod bleek beter en het hostel zat zowat om de hoek. Ook kon ik bij hem meteen een tour boeken. Het enige vreemde in mijn nieuwe onderkomen is dat het water uit de wasbak direct op de grond klettert. Toen ik eronder keek, wist ik waarom; er bleek een stuk leiding van ca. 30 centimer te ontbreken.

Vandaag was één van de leukste dagen ever. Rond 14.00 uur werd ik opgehaald voor de geboekte tour en ik had eerlijk gezegd niet echt een idee van wat ik kon verwachten. Ik wist alleen dat we de vulkaan zouden bekijken en naar een hotspring zouden gaan. In een best kleine auto waar we met 14 man in zaten, reden we naar een uitzichtpunt op de vulkaan. Het was een internationaal gezelschap met people uit Spanje, Zwitserland, USA, Canada, Israël en Nederland niet te vergeten. Het tochtje duurde ruim een half uur en was nogal wiebelig. Ik zat achterin en had op een gegeven moment de neiging uit het raam te spugen. Gelukkig heb ik mezelf een erg gênante vertoning bespaard en kon ik het binnenhouden.

Als typische toeristen hebben we eerst plaatjes geschoten van El Arenal. Daarna gingen we wandelen door het regenwoud. We zagen meteen een paar aapjes. Helaas bleek foto's maken niet zo makkelijk, aangezien ze telkens van boom naar boom slingerden. Weet niet hoe lang we gelopen hebben, maar ik schat een uur. Toen kwamen we bij een waterval en daar zijn we allemaal het water ingegaan. Koud dat het was! In het begin dacht ik het over te slaan, want ik moest nog steeds regelmatig hoesten. Maar ik was te enthousiast en wilde er per sé in. Helemaal omdat ik vòòr de tour naar de rivier net buiten La Fortuna ben gelopen. Op een plek waar je het water in kunt. Een tip van een hostelmedewerker. Alleen was ik door het gedagdroom mijn bikini vergeten aan te trekken en dus kon ik vanaf de kant toekijken hoe anderen het water insprongen. Mooi niet nog een keer.

Na een half uurtje ofzo zijn we verder gegaan, totdat we weer bij het beginpunt kwamen. Toen weer in de auto naar de volgende bestemming. Halverwege stopten we nog kort om te zien of we een speciale kikker konden spotten. En ja, we hadden mazzel. Dus even later stond Fabian, onze guide, met zo'n geval op zijn arm. Bij het maken van foto's mochten we geen flits gebruiken, omdat het beestje nogal gevoelig is. Erg handig in het donker, maar oké. Er werd ook verteld dat we vooral niet moesten gaan schreeuwen of van plek veranderen, mocht de kikker van zijn arm afspringen. Toen het zo ver was, begon één van de meiden (niet ik) als vanzelf keihard te gillen. Ik moest daardoor superhard lachen en diende mijn handen voor mijn mond te houden om niet zoveel lawaai te maken.

Dan de hotspring. Dat was zo gaaf! In het donker en met onze badkleding aan, moesten we de straat oversteken en ongeveer 100 meter naar beneden lopen. Daar gleden we letterlijk de open air jacuzzi in. We kregen nog een kleimasker op en nadien zagen we er spontaan 10 jaar jonger uit. Al onze spullen moesten in de auto blijven. Ook handdoeken, schoenen en camera. Heb daardoor alleen de herinneringen vast kunnen leggen in mijn hoofd en niet op de gevoelige plaat. De oudste van de groep, een vrouwtje tussen de 55 en 60 jaar gok ik, maakte me aan het lachen met haar opmerkingen. O.a. over haar kennis die botox had laten spuiten en over dat de zaklampen vooral niet op haar achterwerk gericht mochten worden. Na haar verhalen en de consumptie van een bekertje erg sterk alcoholisch spul, was onze tijd om. In zijn enthousiasme had één van de mannen 4 bekers naar binnen geklokt, waardoor hij nogal wat problemen had om rechtop te staan en naar de auto te lopen.


Zondag 2 september, 19.00 uur;
Vanochtend ben ik samen met een meisje uit het hostel nog terug naar de rivier gegaan en ditmaal kon ook ik in het water jumpen. We wisten van geen ophouden. We sprongen van de rotsen en slingerden aan het touw. Met een local speelde ik nog een soort van Tarzan [e-38] Jane door tegelijkertijd te gaan. Telkens dacht ik alleen maar 'ik moet op tijd loslaten, zoveel mogelijk rechts blijven en niet tegen hem aan knallen'. De laatste keer sprong ik ongelukkigerwijze niet gestrekt, maar met mijn knieën opgetrokken. Shit, het water ketste keihard en als resultaat had ik een nogal rood bovenbeen. Een uurtje of 2 zijn we lekker actief geweest en toen moest ik vlug naar het hostel om mijn tas te pakken. Op het nippertje kon ik met de bus mee.

De terugrit verliep voorspoedig en duurde niet langer dan de aangegeven reistijd. Het weer bleek jammer genoeg niet zo puik meer, want ik arriveerde in de regen. Gelukkig ben ik slechts voor één weekje les terug in San José. Ik kan namelijk niet wachten om naar het rescue center te gaan en meer van Costa Rica te zien.

Ineens bedenk ik me dat het Duitse mädchen van het hostel misschien op dit moment wel in de hotspring zit met een kleimasker op. Op mijn aanraden is ze vandaag dezelfde tour gaan doen. Zeg, kunnen we ruilen?