Eerste weekend (Manuel Antonio)

Vrijdag 17 augustus, 18.30 uur;
Liggend in een hangmat peinzen over de betekenis van het leven en de... haha niet dus. Gewoon chillen en blij zijn niet in de stortregen die nu naar beneden valt te hoeven staan. Locatie is Manuel Antonio, ca. 4 uur rijden met de bus vanaf San José. Vertek was gisteravond om 18.00 uur. Volgens de verhalen staat deze plaats bekend om het mooie strand (denk palmbomen en hagelwit zand) en het nationale park met loslopende aapjes.

Het mooie strand klopt al is hagelwit een beetje te hoog gegrepen. Tel daarbij de supergoede surfgolven op die er vandaag waren en het is wel voor te stellen hoe de dag geweest is. Beter gezegd de ochtend en het begin van de middag, want rond 13.30 uur begon het te regenen en niet zo’n beetje ook. Daarnaast waren mijn knieën nogal geschaafd en pijnljk. Reden genoeg om de eerste surfsessie aan deze kant van de oceaan te beeindigen.


Zondag 19 augustus, 9.30 uur;
Mijn knieën pinlijk? Vergeet het. In vergelijking met de fucking Oostenrijkse vlag op mijn lichaam is dat peanuts. Oké, dit behoeft wellicht opheldering.

Op zaterdag de wekker gezet om zo vroeg mogelijk op het strand te kunnen zijn. Volgens de locals de beste manier om zo veel mogelijk van het mooie weer te kunnen genieten. Terwijl we op de bus wachten, komt our friend met zijn oerharde en niet goed gewaxte surfplanken uit de jaren ´80 (nog bedankt voor de schaafplekken) langs en biedt ons een ritje aan. Wat neerkomt op 3 meiden, een hond en allerlei materiaal samen geplet op de achterbank. Vriend, zijn vrouw, kind en een omgekeerd plastic tafeltje delen de voorste stoelen. Het jochie zit helemaal tegen het dashboard geplakt en moet zijn hoofd uit het raam laten hangen anders is er geen plek voor hem. Dit resulteert in een lachstuip en een erg gezellig tochtje naar het strand. Daar aangekomen komt natuurlijk de vraag of we weer boards willen huren. Ik wijs op mijn knieën en zeg beter van niet.

Meneer biedt daarop een boogie board aan wat me wel leuk lijkt om uit te proberen. Wetshirt aan en hup het water in. Waar ik vervolgens in blijf totdat de honger me naar mijn gehuurde ligstoel drijft. Even eten en daarna weer terug in de oceaan. De verwachte regen blijft uit en de zonnestralen zijn in grote getalen aanwezig. Ondertussen worden de golven wel erg hoog, maar ik ga ervan uit dat ik dat wel aankan. Pff, think again. Nadat ik 3 keer achter elkaar kopje onder ga en behoorlijk wat zout water binnenkrijg, besluit ik dat het genoeg is geweest.

Tijd voor een mega fruit smoothie. Terwijl ik deze aan het opdrinken ben, wil ik ineens terug naar San José. Ondanks de gezelligheid die een bij elkaar geraapt zooitje van 9 meiden met zich meebrengt en niet te vergeten de prachtige omgeving, snak ik naar niets liever dan mijn bed. Voor een dagje luieren en niets aan mijn hoofd. Even de eerste week Costa Rica laten bezinken ofzo. I don't know.

In ieder geval ben ik er wel zeker van dat om 5pm een bus teruggaat. Ga daarom snel naar het hostel, spring onder de douche (waarbij ik het voor elkaar krijg mijn ring te laten verdwijnen in een putje met een diameter van pak en beet 10 cm.), raap mijn spullen bijeen en neem de bus naar Quepos. Daar aangekomen laat ik het aan het toeval over of er nog een vrije plek is in de bus naar San José. Wat inderdaad zo bleek te zijn en nu lig ik dan op mijn bed te schrijven.

Oh ja, de opheldering: door het vele liggen op die boogie board waarbij mijn wetshirt telkens opkroop, is mijn onderrug helemaal rood. Waar mijn bikini zat is het wit en de achterkant van mijn bovenbenen is eveneens verbrand. Het resultaat lijkt op het vaandel van Austria. Mijn voormalige woonland, wel weer typisch. Een foto als bewijs laat ik achterwege, maar geloof me; het doet zeer! Ondanks de vele after sun lotion voelt mijn huid nog steeds aan alsof je er zo een eitje op kunt bakken.

Vandaag zal ik denk ik niet veel ondernemen en mezelf vooral heel zielig vinden. Neeeeee... het is mijn eigen stomme schuld en daar betaal ik nu de (hoofd)prijs voor. Een wijze les wederom geleerd: goed insmeren met zonnencrème gaat boven alles.